АкушерствоАнатомияАнестезиологияВакцинопрофилактикаВалеологияВетеринарияГигиенаЗаболеванияИммунологияКардиологияНеврологияНефрологияОнкологияОториноларингологияОфтальмологияПаразитологияПедиатрияПервая помощьПсихиатрияПульмонологияРеанимацияРевматологияСтоматологияТерапияТоксикологияТравматологияУрологияФармакологияФармацевтикаФизиотерапияФтизиатрияХирургияЭндокринологияЭпидемиология

Жедел гломерулонефрит 7 страница

Сүйек рентгенографиясында сүйектердің деминерализация белгілері анықталады.

ЭКГ-да сол жақ қарынша гипертрофиясы синдромы (артериялық гипертония), гиперкалиемияда – ST жоғары ығысуы мен Т тісшесінің биіктеуі тіркеледі.

Асқазан секрециясы азайған, гастроскопияда – асқазанның кілегей қабығының атрофиясы мен клеткалық өзгерістері табылады.

Диагнозын қою. СБЖ анықтау онша қиындық тудырмайды. СБЖ ерте клиникалық критерийлеріне бүйректің концентрациялық функциясының төмендеуі (гипоизостенурия, полиурия, никтурия), анемия, шумақтық фильтрацияның азаюы жатады. Кеш критерийлерін қанда қалдық азот компоненттері концентрациясының көбеюі (ең алдымен креатининнің), метаболизмдік ацидоз және эндотоксикоздың клиникалық белгілері құрайды.

СБЖ клиникалық диагнозын тұжырымдауда ескеру керек:

1) СБЖ тудырған ауруды (клиникалық түрін, морфологиялық вариантын);

2) Даму барысының сипаты мен процестің фазасын (өршуі, ремиссия);

3) СБЖ сатысын;

4) СБЖ басты синдромдарын.

Диагнозды тұжырымдау мысалдары:

1. Созылмалы гломерулонефрит, аралас түрі, қайталау фазасы. СБЖ ІІ сатысы. Гипохромды анемия.

2. Созылмалы екі жақты пиелонефрит (бірінші ретті), қайталау фазасы. СБЖ ІІ сатысы.

3. Созылмалы гломерулонефрит, аралас түрі, қайталау фазасы. СБЖ ІІІ сатысы. Кома. Геморрагиялық синдром, анемия.

Емі. Емнің басты міндеті – гомеостазды сүйемелдеу, бүйрек зақымдануының үдеуін баяулату, науқас адамдардың субъективті күйін жақсарту.

Емдеуде – маңызды орынды диетотерапия алады. СБЖ диетамен емдеуде төмендегідей принциптерді ұстау керек:

1. АҚҚ деңгейіне, тәуліктік диурезге және организмде сұйықтықтың жиналуына қарап тағамдағы NaCl көлемін орташа дәрежеге дейін шегеру;

2. Науқас адамның салмағын бақылап отырып, диурезге байланысты анықталатын сұйықтықтың ең жоғарғы көлемін қолдану;

3. Белокты шегеру (аз белокты диета);

4. Құрамында фосфор және/немесе калий көп тағамдарды және цитрустарды шегеру;

5. Тағамның энергиялық құндылығын дене массасының 1 кг 35 ккал/күнде есебінде анықтайды.

Несеппен тұз жоғалтқан жағдайда 1 күнде қолданылатын тұз мөлшерін 8-10 г көбейтуге болады. Тұзақтық диуретиктердің үлкен дозасын қолданғанда (фуросемидтің 80 мг/тәул.) ас тұзын шегермейді.

СБЖ ауыратын адамдардың тәулігіне қабылдайтын сұйықтығының көлемі шамамен 1,5-2 л құрайды. Оны тәуліктік диурезге түзеу енгізіп (бүйрек емес жолдар арқылы бөлінетін сұйықтық көлемін, шамамен 300-500 мл қосып) есептен шығару болады.

Белокты тағам қабылдау СБЖ-де организмде азот алмасудың соңғы өнімдерінің, бейорганикалық аниондардың жиналуын тудырады, яғни уремиялық интоксикацияның белгілерін күшейте түседі. Ал аз белокты тағам бүйрек жетіспеушілігінің дамуын баяулатады.

Азотемия болмаған жағдайда және шумақтық фильтрацияның жылдамдығы сақталған жағдайда тағамдағы белоктың физиологиялық мөлшерін (0,8 г/кг/тәул.) өзгертпеуге болады.

Аз белокты диетаны плазмадағы креатининнің деңгейі 0,2 ммоль/л немесе креатининнің клиренсі 50 мл/мин. төмен болса, береді. Аз белокты диетада белок беруді 0,6 г/кг/тәул. дейін шегереді.

Диетамен емдеуде өте маңызды көрсеткіштің бір рационның энергиялық құндылығы, ол көмірсу және май қолдану арқылы 35 ккал/кг/тәул. деңгейінде ұсталып тұрылуы керек, олай болмаған жағдайда организм өз белогін энергетикалық материал ретінде қолдана бастайды.

Рациондағы белоктың тәуліктік мөлшерін несеп арқылы жоғалтатын белокқа қарап анықтауға болады. Егер белок жоғалту 5 г/тәул. дейін болса, онда тәулік бойында қабылдау керек белок мөлшерін мына формулаға қарап анықтайды:

Тәуліктік белок мөлшері, грамм = Pur. Д тәул. х 0,3; егер тәулік бойында жоғалтатын белок мөлшері 5 г/тәул. жоғары болса, онда формуланың түрі мынадай болады:

Тәуліктік белок мөлшері, грамм = Pur. х Д тәул. х 0,3 + ТЖБ х 1,25; бұл формулалардағы

Pur – тәуліктік несептегі мочевина концентрациясы;

Д тәул. – тәуліктік диурез мөлшері;

ТЖБ – тәулікте жоғалтатын белок.

СБЖ даму жылдамдығын баяулатуға бағытталған емдік шаралар комплексі бүйрек функциясының бұзылу дәрежесіне тәуелді түрде 3 сатыда іске асырылады.

І саты бүйректердің азот бөлу функциясының сақталатынымен сипатталады (креатинин клиренсі 70-90 мл/мин.), бірақ функциональдық резерв азаюы мүмкін (белоктық жүктемені 20-30% көбейткенде оған жауап ретінде шумақтың фильтрацияның көбеймеуі). Бұл сатыда орындалатын емдік шаралар:

а) негізгі бүйрек ауруын тиісті емдеу;

б) АҚҚ мен протеинурияны ААФ ингибиторлары және/немесе А – 1 рецепторлары антагонистерінің көмегімен адекватты бақылау;

в) асқынуларды мезгілінде және тиісті емдеу;

г) ятрогендік себептерді болдырмау: дәрілер, рентген контраст заттар, нефротоксиндер;

д) дене массасының индексі > 27 кг/м² болған жағдайда дене салмағын қалпына келтіру.

Негізгі ауруды емдеу нефросклероз қалыптасуының алдын алады және СБЖ үдей түсуін баяулатады. Ол аурудың сипаты мен патогенезіне қарай іске асырылады.

Гипотензивтік ем жүргізгенде бүйректік АГ төмендегідей негізгі патогенездік механизмдерін еске алады; Na⁺ организмде жиналуы мен гиперволемия, ренинангиотензин жүйесі белсенділігінің артуы, зақымданған бүйректен түсетін афференттік импульстің күшеюі нәтижесінде симпатикалық нерв жүйесінің активтігінің күшеюі.

Бүйректің кез келген патологиясында креатининнің қалыпты деңгейі жағдайында және шумақтық фильтрация жылдамдығы > 90 мл/мин. болған жағдайда АҚҚ деңгейі с.б. 130/85 мм жеткізілуі керек; егер тәуліктік протеинурия 1 г/тәул. жоғары болса, онда АҚҚ с.б. 125/75 мм деңгейінде ұстау керек.

Нефрогендік гипертензияда қолданылатын гипотензивтік дәрілер:

1. Диуретиктер

2. ААФ ингибиторлары және А – 1 рецепторларының антагонистері

3. Дигидропиридиндік емес кальций антагонистері (дилтиазем, верапамил)

4. Кальций каналдарының тек әсері ұзартылған дигидропиридинді блокаторлары

5. b - Адреноблокаторлар.

Бүйрек ауруымен ауыратын адамдарға қолданатын ас тұзының мөлшерін 3-5 г/тәул. дейін азайту керек (нормада 15 г/тәулігіне). Науқас адам гипонатриемиялық диетаны сақтай алмайтын жағдайда және гиперволемияда несеп жүргізетін дәрілер беріледі. Бүйрек функциясы сақталған жағдайда (шумақтық фильтрация жылдамдығы – ШФЖ > 90 мл/мин.), тиазидтер беріледі, ШФЖ < 70 мл/мин. – тұзақтық диуретиктер беріледі. Калий сақтағыш несеп жүргізетін дәрілер абсолютті қарсы көрсетпе болып табылады.

ААФ ингибиторлары мен А-1 рецепторалырының антагонистері гипотензивтік әсермен қатар ренопротекторлық қасиет көрсетеді. ААФ ингибиторлары кез-келген нефропатияның бастапқы сатысында, тәуліктік жоғалтатын белок (ТЖБ) > 0,5 – 1 г/тәул. болса, АҚҚ деңгейіне тәуелсіз барлық ауру адамға беріледі. Олардың ренопротекторлық әсерінің көрсеткіші – протеинурияның жартылай (ТЖБ < 2,5 г/тәул.) немесе толық (ТЖБ > 0,5 г/тәул.) жойылуы. Гипотензивтік әсер жеткіліксіз болса, онда басқа фармакологиялық топтың гипотензивтік препараттарын қосуға болады.

Дененің салмағы артық болса (дене массасының индексі > 27 кг/м²), дене массасын азайту керек.

ШФЖ 50-55 мл/мин/1,73 м² аз болса, ингибиторларды аз белокты диета фонында береді, оның өзі ААФ ингибиторларының антипротеинуриялық әсерін күшейте түседі. Антипротеинуриялық әсер жеткіліксіз болған жағдайда, ААФ ингибиторлары мен А-1 рецепторларының антагонистерінен тұратын құрама ем қолданылады.

СБЖ антигипертензивтік дәрі ретінде дигидропиридиндік емес кальций антагонистері де (дилтиазем және верапамил) және тек әсері ұзартылған дигидропиридиндік кальций антагонистері де қолданылады.

Ренопротективті әсері бар антигипертензивтік дәрілер ішіндегі соңғы орында b-адреноблокаторлар алады.

Ем шараларының ІІ сатысы креатининнің клиренсі 50-25 мл/мин. болғанда басталады және ол ем шараларына жататындар:

1. Диеталық шаралар.

2. Тұзақтық диуретиктерді қолдану.

3. Гипотензивтік ем.

4. Бұзылған фосфор-кальций алмасуды түзету.

5. Эритропоэтин қолданып, анемиямен ерте күрес.

6. Дислипопротеидемияны түзеу.

7. Метаболизмдік ацидозды түзеу.

Креатинин клиренсі 50 мл/мин. төмендесе аз белокты диета береді. Сұйықтық пен тұз қабылдауды қатаң бақылау керек.

Несеп жүргізетін дәрілер ретінде тек қана тұзақтық диуретиктер қолданылады.

ААФ ингибиторларын ШФЖ 50-30 мл/мин. қолданғанда болатын жағымсыз әсерлер: бүйректің бөлу функциясының нашарлауы (шумақ іші қысымның азаюына байланысты), гиперкалиемия және анемия. Сондықтан креатининнің деңгейі 0,45-0,5 ммоль/л болған жағдайда ААФ ингибиторларын сақтықпен беру керек. Бұл жағдайда әсері ұзартылған дигидропиридиндік кальций антагонистеріне тұзақтық диуретиктер қосып беретін құрама емге көңіл аудару керек.

Креатинин клиренсі 50 мл/мин. төмен болғанда фосфор-кальций алмасуының бұзылысын, анемияны, дислипопротеидемияны, ацидозды түзеу емі қолданылады.

Қан плазмасында жалпы белок мөлшері қалыпты болса, гипокальциемияда таза кальцийдің 1 г кальций карбонаты түрінде қолданылады.

Әдетте гиперфосфатемия ШФЖ 30 мл/мин. төмен болған жағдайда бой көрсетеді. Гиперфосфатемияда кальций карбонаты мен ацетаты қолданылады, олар ішекте фосфаттардың ерімейтін тұздарын құрайды, сол арқылы фосфордың ішектен қанға сіңуіне кедергі тудырады. Кальций ацетаты мен карбонаты тағам қабылдау кезінде ішке қабылданады, орташа дозалары 2 г – 6 г/тәул. арасында болады.

Паратгармон концентрациясы жоғары (200 пг/мл) және холекальциферол (Д₃ витаминінің активті түрінің субстраты) концентрациясы қалыпты жағдайда Д₃ витаминінің препараттары қолданылады, әдетте төмен дозалар – 0,125 – 0,25 мкг, 1,25 дигидроксихолекальциферолға есептегенде (Д₃ витаминінің субстраты) беріледі.

СБЖ анемияның дамуында темір жетіспеушілігі (плазма ферритинінің төменгі деңгейі), эрозивті уремиялық энтеропатия нәтижесінде асқазан-ішек жолынан қан кету, белок-энергетикалық жетіспеушілігі (аз белокты диета және т.б.) роль атқарады. Негізгі патогенездік фактор-эритропоэтин тапшылығы. Анемияны түзету үшін темір препараттары (пероральды немесе венаға егу), эритропоэтин (1000 Б тері астына егу, аптасына 1 рет) қолданылады. Гемоглобин деңгейін 100-110 г/л шамасында ұстап тұрған жөн.

Уремиялық дислипопротеидемияның басты себебі - өте төмен тығыздықтағы липопротеидтер катаболизмінің бұзылуы, бұл жағдайда қанда өте төмен тығыздықтағы липопротеидтер мен аралық тығыздықты липопротеидтердің концентрациясы көбейеді де, жоғарғы тығыздықтағы липопротеидтер (липопротеидтердің антиатерогендік фракциясы) концентрациясы азаяды.

СБЖ-де липид алмасудың бұзылу белгілеріне холестерин концентрациясының қалыпты күйі немесе орташа дәрежелі гиперхолестеринемия, гипертриглицеридемия және гипо-a-холестеринемия жатады.

Фибраттарды беру жағымсыз әсер тудыруы мүмкін, себебі олар бүйрек арқылы бөлінеді. Сондықтан статиндердің аз дозасы (20 мг/тәул. жоғары емес) беріледі.

Метаболизмдік ацидоз СБЖ-де бикорбанат-ионның экскрециясының көбеюінің нәтижесінде туындайды.

Натрий бикорбанатын СБЖ оның қандағы деңгейі 15-17 ммоль/л төмен түскенде тағайындайды, әуелі оның 1-3 г/тәул. дозасы беріледі, ауыр ацидозда натрий бикорбанатының 4% ертіндісі венаға егіледі.

СБЖ жүргізілетін ем шаралары комплексінің ІІІ сатысы науқас адамды бүйректін орнын толтыру еміне тікелей дайындау болып табылады.

Науқас адамды гемодиализ еміне дайындау шаралары:

1) науқас адамды және оның тума-туысқандарын психологиялық тұрғыдан даярлау;

2) тамыр арқылы ену жолын – артеро-венозды фистуланы қалыптастыру, ол креатинин клиренсі 20 мл/мин. болғанда іске асырылады, қант диабетімен ауырғандарда және вена торабы жетілмеген адамдарда ертерек (креатинин клиренсі 25 мл/мин) қалыптастырылады.

3) В-гепатитіне қарсы вакцинация.

Даярлық жұмысынан кейін орнын толтыру еміне кіріседі. Орнын толтыру ем әдістеріне созылмалы гемодиализ, бүйректі аалмастырып салу, перитонеальдық диализ, гемофильтрация, гемоперфузия жатады. Бұл әдістердің ішіндегі ең маңыздылары гемодиализ бен бүйректі алмастырып салу операциясы.

Созылмалы гемодиализ – қанды бүйректен тыс тазалау әдісі. Әдіс уремияда қанда жиналатын заттарды жартылай өткізетін мембрана арқылы өткізуге (диффузияға) негізделген. 5 сағатқа созылатын гемодиализ сеанстары аптасына 3 рет өткізіледі.

Гемодиализ жасау көрсетпелері:

1. Шумақ фильтрациясы 5 мл/мин. аз.

2. Тәуліктік диурездің тұрақты 700 мл аз болуы.

3. Қандағы креатининнің деңгейінің 1,2 ммоль/л жоғары болуы.

4. Басталып келе жатқан перикардит, энцефалопатия және нейропатия белгілері.

Гемодиализде болатын асқынулар:

1) уремиялық остеодистрофия;

2) жүрек-тамыр асқынулары (гипотония, атеросклероз, гемоперикард, жүрек тампонадасы);

3) диализдік деменция (құбыр суындағы алюминийдің мида жиналуы);

4) инфекциялар және сарысулық гепатит;

5) шунттың тромбозы.

Перитонеальдық диализ іш қуысын жауып жатқан мезотелиальды клеткалардың концентрациялық градиент болған жағдайда қандағы және организмнің сұйықтықтарындағы заттарды өздері арқылы өткізіп, жартылай өткізетін мембрана рөлін орындай алатындарына негізделген. Перитонеальдық диализде электролиттік құрамы жағынан қан плазмасына жақын, бірақ одан осмолярлығы жоғары арнайы дайындалған диализдік ертінді белгілі бір уақыт ішінде іш қуысында қалдырылады, кейін оны алып тастайды. Ең тиімдісі 2 л диализдік ертіндіні іш қуысында жарты сағат ұстау деп есептелінеді; ол мочевина клиренсін 20-30 мл/мин. және креатинин клиренсін 15-20 мл/мин. деңгейіне жеткізуге мүмкіндік береді; бұл көрсеткіш гемодиализбен салыстырғанда 4-6 есе төмен. Сондықтан диализ уақытын перитонеальдық диализде аптасына 36-42 сағатқа дейін өсіреді.

Перитонеальды диализ көрсетпелері:

1) артерио-венозды фистула қалыптасатын уақыт және бүйрек трансплантатының функциясы қалыпқа келетін уақыт;

2) науқас адамның тамыр жүйесіне тұрақты ену мүмкіншілігі жоқ жағдай;

3) артериовенозды шунт қоюға келмейтін (тамырларының өте жіңішке болатынына байланысты);

4) гемодинамикасы тұрақсыз, жасы 60-тан асқан ауру адамдар;

5) жүрек-тамыр ауруларымен, ауыр геморрагиялық диатезбен ауыратын адамдар.

Перитонеальдық диализге абсолюттік қарсы көрсетпе жоқ. Салыстырмалы (шартты) қарсы көрсетпелерге жататындары:

1) іштің алдыңғы қабырғасының тері асты шелінің инфекциясы;

2) іш қуысындағы жабысқақ процесі;

3) құрамында белок көп диетамен қоректенуге ауру адамның мүмкіндігі болмауы (диализ ертіндісімен белокты көп жоғалтатындықтан тағамдағы белок мөлшерін көбейту керек).

Перитонеальды диализдің асқынулары:

1) перитонит (бактериальды, саңырауқұлақтық, химиялық);

2) катетердің функциональды бітелуі;

3) гиперосмолярлық синдром; диализ ертіндісінде глюкоза көп болып, организмнен тұзға қарағанда судың көп бөлінуінен туындайды. Онда гипернатриемия, гипергликемия, шөл, кейде құрысулар байқалады.

Гемофильтрация. Гемофильтрацияны қолдану қанның сұйық бөлігінің жоғарғы гидростатикалық қысым әсерінен жартылай өткізгіш мембрана арқылы ультрафильтрациялануға негізделген. Ультрафильтраттың орнына Рингер ертіндісі жіберіледі. Ультрафильтратта «орташа» молекулалар көп болады, олардың қан сарысуындағы концентрациясы азаяды. Гемофильтрация кезінде мочевинаның, креатининнің, несеп қышқылының және басқа да ұсақ молекулалы заттар аз бөлінетіндіктен гемофильтрация мен гемодиализді қоса қолданған жөн, процедураның бірінші сағатында гемофильтрацияны жасап, гипергидратацияның алдын алып және орташа молекулалардың бөлінуін тудырғаннан кейін кейінгі 3 сағатта гемодиализ жасап, ұсақ молекулалы субстанцияларды бөлуге жағдай жасалады.

Гемоперфузия. Гемоперфузияда әр түрлі улы заттар қаннан активтенген көмір колонкалары арқылы өткен кезде жойылады. Гемоперфузия нәтижесінде «орташа» молекулалар 15-50% азаяды.

Гемоперфузия асқынулары: тромбоцитопения, көмір бөлшектерінің эмбол болуы, қан ұю факторларының абсорбциясы, колонкада қанның біршама көлемінің қалуы.

Гемодиализ бен гемоперфузияны қоса қолдану бұл процедуралардың әр қайсысын жеке қолданудан тиімдірек. Сондықтан соңғы кезде гемодиализ бен гемофильтрацияны қатар қолдануға мүмкіндік беретін құрылымдар ұсынылып жүр.

Бүйректі ауыстырып салу. Оның көрсетпесі СБЖ-ң терминальды сатысы. Трансплантация жасауға болмайды: психикалық ауруларда, жүйелі васкулиттер мен дәнекер тінінің жайылмалы ауруларында, туберкулезде, ісіктерде, қант диабетінде, кахексияда, қатерлі гипертонияның ауыр асқынуларында, амилоидозда, төменгі несеп жолдарының түзеуге келмейтін ақауларында, өкпенің созылмалы іріңді ауруларында, магистральды тамырлардың ауыр атеросклерозында.

Уақытша еңбекке қабілетсіздік сараптамасы. СБЖ компенсация кезінде уақытша еңбекке қабілетсіздік мерзімі негізгі ауру сипатына қарай (қайталауы, ремиссия) және орындайтын жұмыс түріне қарай анықталады.

Медициналық-әулеттік сараптама. СБЖ 2-3-ші сатысында ІІ топ мүгедектігі беріледі. Гемодиализ алып жүрген пациенттер, әдетте ІІ-ІІІ топ мүгедектері деп есептелінеді.

Несеп бөлу мүшелерінің аурулары бойынша тестілер сұрақтары

Бір дұрыс жауабын беріңіз

1. Жедел гломерулонефритте болатын эклампсияның басты белгісі:

а) АҚҚ с.б. 180/110 мм

б) тәуліктік протеинурия 3 г

в) экспираторлы ентігу

г) құрысу және естен тану

д) өкпе шеменінің рентгенологиялық белгісі

2. Жедел гломерулонефритте пенициллин қатарының антибиотигін қолданудың көрсетпелері:

а) аурудың вакцина еккеннен кейін дамуы

б) аурудың стрептококк инфекциясынан кейін дамуы

в) аурудың трансплантациядан кейін дамуы

г) плевриттің қосылуы

д) ЖБЖ асқыну

3. Жедел гломерулонефритте преднизолон тағайындау көрсетпесі:

а) ЖГН-ң моносимптомды варианты

б) ЖГН-ң нефроздық варианты

в) ЖГН-ң ісінулі – гипертониялық варианты

г) ЖГН-ң гипертониялық варианты

д) несеп синдромы

4. ЖГН-те АҚҚ-ң көтерілу механизмі:

а) катехоламиндер бөлудің көбеюі

б) преднизолонды жиі қолдану

в) аурудың жедел кезеңінде болатын психоэмоциональдық шиіленіс

г) гиперволемия

д) рениннің жоғары активтілігі

5. Біреуінен басқасының бәрі созылмалы латентті гломерулонефритте кездеседі:

а) гематурия

б) ісіну

в) протеинурия

г) цилиндрурия

д) болмашы лейкоцитурия

6. Глюкокортикоидтар қолданылатын пульс-терапия тағайындалады:

а) бірінші рет анықталған созылмалы гломерулонефритте

б) тәулігіне 3 г/л артық протеинурияда

в) гломерулонефриттің өте жоғары активтілігінде

г) басталып келе жатқан СБЖ

д) қанда холестерин деңгейі жоғары болғанда

7. Монотерапия түріндегі иммунодепрессанттар өте тиімді:

а) бүйрек артериясының тромбозында

б) СГН-ң гематуриялық түрінде

в) СГН-ң гипертониялық түрінде

г) СГН-ң аралас түрінде

д) СГН-ң нефроздық түрінде

8. Келтірілген белгілердің біреуінен басқасының бәрі тез үдемелі гломерулонефритте кездеседі:

а) нефроз синдромы

б) қатерлі гипертония

в) көз көруінің бұзылуы

г) тез үдемелі даму

д) буын синдромы

9. Жеделше гломерулонефритте гемодиализ жасау көрсетпелері:

а) Е.М.Тареев бойынша СБЖ ІІ сатысы

б) жеделше гломерулонефриттің қатерлі ісікпен қоса кездесуі

в) СБЖ-ң сепсиспен асқынуы

г) СБЖ мен резистентті жүрек әлсіздігі

д) психикалық бұзылыстар

10. Жеделше гломерулонефритті гипертония ауруының қатерлі вариантынан ажыратудың екшеу-іріктеу критерийлері:

а) несеп синдромы

б) тез үдеу

в) көз түбі артериолдарының түйілуі

г) биопсияда – бүйректе экстракапиллярлық процесс болуы

д) жоғары дәрежелі гипертония

11. Созылмалы пиелонефриттің ең жиі қоздырғышы:

а) көкшілірің таяқшасы

б) клебсиелла

в) ішек таяқшасы

г) энтерококк

д) алтынсары стрептококк

12. Созылмалы пиелонефритті емдеуде біреуінен басқасының бәрі қолданылады:

а) антибиотиктер

б) нитрафурандар

в) кортикостероидтар

г) сульфаниламидтер

д) налидикс қышқылының өнімдері

13. Созылмалы пиелонефритті бүйрек туберкулезінен ажыратудың екшеу-іріктеу диагнозында маңызды:

а) өкпеде туберкулез процесінің бар не жоқ болуы

б) несепте туберкулез микобактерийін анықтау

в) бүйректі УДЗ

г) бүйректің компьютерлік томографиясы

д) бәрі дұрыс

14. Созылмалы пиелонефрит пен созылмалы гломерулонефриттің гематуриялық түрін ажыратуда екшеу-іріктеу процесінде маңыздысы:

а) микроб денесінің саны

б) бүйректің пункциялық биопсиясы

в) бүйректі УДЗ

г) венаішілік урография

д) несептің жалпы анализі

15. Екінші ретті амилоидоздың диагнозын қою үшін ең маңызды:

а) урография

б) нефроз синдромы

в) бүйрек жетіспеушілігі

г) несеп анализі

д) бүйректің немесе тік ішектің кілегей қабығының биопсиясы

16. Бүйрек амилоидозындағы нефроз синдромының ерекшелігі:

а) нефроз синдромы баяу дамиды

б) қайталамалы сипаты болады

в) цитостатиктер көмегімен жеңіл жоюға болады

г) СБЖ бой көрсеткенде сақталады

д) АГ қоса кездеседі

17. Нефроз синдромының болуы күмәнді:

а) созылмалы пиелонефритте

б) созылмалы гломерулонефритте

в) бүйрек артериясының тромбозында

г) инфекциялық эндокардитте

д) диабеттік гломерулосклерозда

18. Амилоидоздың асқынуы:

а) инфекциялық эндокардит

б) пиелонефрит

в) бүйрек веналарының тромбозы

г) перинефрит

д) тынжытас ауруы

19. Біреуінен басқасының бәрі нефроз синдромын емдеуде қолданылады:

а) стероидтық гормондар

б) гипонатрийлі диета

в) диуретиктер

г) ультрафильтрация

д) жүрек гликозидтері

20. Амилоидоздағы ең ерте белгі:

а) протеинурия

б) гематурия

в) лейкоцитурия

г) цилиндрурия

д) изостенурия

21. СГН қандай клиникалық варианты ең жиі кездеседі:

а) гематуриялық

б) латентті

в) нефроздық

г) гипертониялық

д) аралас

22. СБЖ консервативтік сатысына сәйкес келетін шумақ фильтрациясының деңгейі:

а) 60 мл/мин.

б) 40 мл/мин.

в) 30 мл/мин.

г) 20 мл/мин.

д) 15 мл/мин.

23. Ең жоғарғы дәрежелі протеинурия байқалады:

а) жедел гломерулонефритте

б) амилоидозда

Дата добавления: 2015-11-26 | Просмотры: 993 | Нарушение авторских прав