АкушерствоАнатомияАнестезиологияВакцинопрофилактикаВалеологияВетеринарияГигиенаЗаболеванияИммунологияКардиологияНеврологияНефрологияОнкологияОториноларингологияОфтальмологияПаразитологияПедиатрияПервая помощьПсихиатрияПульмонологияРеанимацияРевматологияСтоматологияТерапияТоксикологияТравматологияУрологияФармакологияФармацевтикаФизиотерапияФтизиатрияХирургияЭндокринологияЭпидемиология

Интерлейкин-12

ИЛ-12 массасы 70 к Da гликопротеин болады, 2 гликолизирленген субъ бірліктен тұрады: р40 р35 дисульфидті байланыспен өзара байланысқан. Субъ бірліктер әр түрлі бір біріне тәуелсіз гендермен кодталады. ИЛ-12 бөлетін клеткалар көп мөлшерде р40-ты секреттейді. р40 рецептормен байланысуға қатысады, ал р35 сигналды өткізуге қажет. Ил-12-ші активтелген макрофагтармен бөлінеді және иммундық клеткалық реакцияларға әсер етеді. ИЛ-12-ші ЛАК жүйіенің клеткалардың литикалық активтілігін жоғарлатады. ИЛ-12-ші Т және NK клеткалардың активациясында өспелі фактор реттінде әсер етеді. Бұл жағдайда ИЛ-12 INF-γ секрециясының индукторы ретінде және ИЛ-4 пен индукцирленген IgE синтезінің ингибиторы ретінде әсер етеді.

ИЛ-12 мактофагтардың цитотоксикалық әсерін күшейтеді, ал оның макрофагтар арқылы продукциясының жетіспеушілігі ісікке қарсы активтілікті төмендетуге мүмкін. ИЛ-12 өкпенің қатерлі ісігінде ісікке қарсы әсерін көрсетеді. Тік ішек қатерлі ісігінің ұлғаюы ИЛ-12-нің продукциясының төмендеуімен және ИЛ-10-ның продукциясының күшеюімен ассоциациялайды.

Ісіктер некрозының факторы (ІНФ).

ІНФ- және ІНФ-

Тыныш күйдегі клеткалар- макрофагтар немесе лимфоциттер ІНФ-ға сәйкес продуцирленбейді. Олардың секрециясы тек индуктор әсерінен кейін басталады. Бұл қатынаста бактериялар мен олардың қабырғаларының компонеттері активті болып табылады.

Ісік клеткаларына ІНФ цитотоксикалық әсері ДНК деградациясы мен митохондри қызметінің бұзылуына байланысты. ІНФ литикалық әсері интерферон бар кезде күшейеді. Осы екі цитокиндердің сиергиялық әсер ету кезде күшейеді. Осы екі цитокиндердің синергиялық әсер ету мезханизмінің бірі- интерферон әсерімен ісік клеткаларына ІНФ рецепторларына экспессиясын күшейтуден тұрады.

Интерферондар тобы ИФН вирусқа қарсы белсенділік қабілетіне ғана емес (осы көрсеткіш бойынша олар ашылды), сонымен қатар иммунды жауапты реттеуде қатысады. Иммунды жүйе клеткаларының түзілуі мен миелопоэз үшін гранулоцитарлы- макрофагальді колониестимулирлеуші фактордың (ГМ-КСФ) маңызы зор.

В- клеткалармен және макрофагтармен өңделетін интерлейкин- 12 жуықта ашылғаны маңызды. Оның ТнО клеткаларын Т-қабыну клеткаларына (Тн1) индуцирлеу қабілеті иммунды жүйенің түзілуіне тікелей қатысы бар.

Қабыну реакцияларында, макрофагингиберлеуші фактордың (МИФ) белсенді ролі жатыр, ол қабыну аймағына тартып және сонда моноцит- макрофагтарды ұстап тұратын аттрактант ретінде қатысады.

Ең зерттелген кейбір цитокиндердің негізгі сипаттамасы

(қосымша мәліметтер)

Топтық	Атауы	Продуцентті клеткалар	Биологиялық әсері
Интерферондар	ИФН-	Т- клеткалар, табиғи киллер	Макрофагтардың активациясы, МНС молекулаларының экспрессиясының күшеюі
	ИФН-	Лейкоциттер	Антивирусты әсер ету, МНС І класының молекулаларының экспрессиясының күшеюі
	ИФН-	Фибробласттар	Антивирусты әсер ету, МНС І класының молекулаларының экспрессиясының күшеюі
Гемопоэтин	ГМ- КСФ	Макрофагтор	Өсуді ынталандыру және дамудың дифференцировкасы мен миело- моноцитарлы жалақты қамтамасыз ету
Жіктелмегені	Интерлейкин-12 (ИЛ-12)	В- клеткалар, Макрофагтар	СДН Т- клеткалық дифференцировканы Тн1- тәрізді клеткаларға индукциялау
	Макро-фагингибирлеуші фактор (МИФ)	Т- клеткалар, басқасы	Макрофагтар миграциясын басу

Ісікке қарсы иммунитет механизмі.

Қатерлі трансформацияланған клеткалардың антигендік модификациясы мынаның нәтижесінде өтеді:

1) Канцерогенді заттардың әсерінен.

2) Клеткалардың онкогенді вирустармен инфицирлеуімен.

3) Беткей клеткалық белоктарды бақылайтын гендердің нүктелік мутацияларында.

4) Белгелі антигендердің синтезіне жауапты гендердің делециясында

5) Эмбрионалды белоктарды бақылайтын гендердің дерепрессиясында.

Сау клеткалардың трансформациясы вирустармен индуцирлеуы мүмкін. Мысалы, В-клеткалық лимфомаларды Эпштейн-Бар вирусы индуцирлейді. Қатерлі ісіктерде бір қатар ісікті эмбрионалды антигендер анықталған: α-фетопротеин, ракты-эмбрионалды антиген. Ісіктердің жалпы антигені ретінде теломеразаның полипептидті компоненті болып табылады. Ісік клеткаларына иммунды реакция пайда болады. Бірақ, ісік клеткалары иммунокомпетентті клеткаларынан тез кобееді және

Ісікті зақымдайтын белсенді клеткаларға СД8 Т-клеткалар және СД4 Т-хелперлер жатады. Егер СД8 Т-клеткалары киллерлік қызметті атқарса, ал СД4 Тн1 клеткалар цитокиндер арқылы әсерін көрсетеді. Цитокиндердің ішінде маңызды, макрофагтармен НК-клеткаларды активтейтін, ИНФ-γ. Ісікке қарсы иммунитетке В-жүйесінің клеткаларының қатысуы бірнеше тәсілдермен орындалуы мүмкін:

1) Ісіктік клеткалардың бұзылуы, комплементті бекітіп белсендіретін антиденелер арқылы.

2) өздерінің бетінде цитофилдік антиденелері бар НК-клеткаларының жиналуымен. Антиденелер активтілігінің бұл формалары ин витро ғана көрсетілген, бірақ түсініксіз, ал ин виво орны белгісіз. Бірқатар үлкен ісіктерде арнайы антиденелер цитотоксикалық клеткалардың әсерін блоктайды.

Табиғи киллерлер (ТК). Трансформацияланған клеткаларды жоюына,

иммунологиялық бақылауды іске асыратын клеткалардың басқа түріне табиғи киллерлер жатады.

Т-клеткалардың цитокиндерімен, бірінші кезекте интерлейкин-γ арқылы, активтілігі жоғарылайды.

Сонымен, ісікке қарсы иммунитетті белсендіретін клетканың екі типі бар: Т-лимфоцит және ТК. Бұл процестегі макрофагтар және антиденелердің ролін қосымша зерттеулер қажет етеді.

Ісікті клеткалардың иммунологиялық бақылаудан өтуі негізінде: бір жағынан иммунжүйесінің бұзылыстарымен (иммунжетіспеушіліктермен, жасқа қарай иммундық реактивтіліктің төмендеуімен), екінші жағынан қатерлі клеткалармен иммунды жауапты блоктау механизмдеріне байланысты.

Ісік клеткаларында МНС І және ІІ класс гендері делециясы болғанда арнайы ісікті антигендер иммуногенді түрде СД8 клеткаларға эеспрессерленбейді. Басқа иммунологиялық бақылауды дұрыс жүзеге асыру шектеу механизімі - костимулдеуші В7 және адгезивті (ICAM) молекулаларының ісіктерде болмауы.

Ісік клеткалары иммунологиялық шабуылға ұшырамауы антигеннің нейтрализациясына байланысты. Түзілген антиген-антидене-комплекс клеткамен жұтылады, нәтижесінде антигенсіз клеткалар іріктеліп, бірақ пролиферацияға қабілетін сақтайды. Кейбір қатерлі түзілістер өсу β-факторын секрециялап, өзін белсенді түрде “қорғайды”, немесе СД4 қабыну Т-клеткалардың активтілігін тежейді немесе Т-супрессорды активтейді.

Дата добавления: 2015-07-23 | Просмотры: 737 | Нарушение авторских прав