АкушерствоАнатомияАнестезиологияВакцинопрофилактикаВалеологияВетеринарияГигиенаЗаболеванияИммунологияКардиологияНеврологияНефрологияОнкологияОториноларингологияОфтальмологияПаразитологияПедиатрияПервая помощьПсихиатрияПульмонологияРеанимацияРевматологияСтоматологияТерапияТоксикологияТравматологияУрологияФармакологияФармацевтикаФизиотерапияФтизиатрияХирургияЭндокринологияЭпидемиология

Пароксизмальды тахикардия 7 страница

Жүрек гликозидтерін тағайындауға абсолюттік қарсы көрсетпелер:

1) гликозидтік интоксикация;

2) атриовентрикулярлық блокаданың ІІ-ІІІ дәрежесі;

3) жеке көтере алмаушылық.

Шартты қарсы көрсетпелер:

1) қарыншалық аритмиялар;

2) синус түйінінің әлсіздік синдромы;

3) айқын синустік брадикардия (ЖЖС < 50/мин);

4) жыбыр брадиаритмиясы;

5) атриовентрикулярлық блокада, І дәрежесі (әсіресе, PQ > 0,26 с);

6) WPW синдромы;

7) гипокалиемия және гиперкальциемия;

8) СБЖ;

9) тыныс жетіспеушілігі ІІ-ІІІ дәрежесі.

Ең жиі қолданылатын гликозидтер:

- строфантин; ампула, 0,05% және 0,025% 1 мл; венаға ағынды және тамшылатып жібереді;

- коргликон; ампула, 0,06% - 1 мл; венаға, ағынды егеді;

- дигоксин; ампула, 0,025% - 1 мл; таблетка 0,25 г;

- изоланид (целанид, лантозид С); табл. 0,25 г; ампула, 0,02% - 1 мл;

- дигитоксин (кардиотоксин); табл., 0,1 мг; балауыз – 0,15 мг;

- талузин (просцилляридина), теңіз пиязының гликозиді; табл. 0,25 және 0,5 мг;

- клифт (мепросциллярин), теңіз пиязының гликозиді, табл. 0,25 мг.

Жүрек гликозидтерімен қанықтырудың 3 варианты бар: 1) тез қанықтыру – бір тәулік ішінде қанықтыру;

2) орташа жылдамдықта қанықтыру, 3-4 тәулік бойы;

3) баяу қанықтыру, 5-7 тәулік бойы.

Ең тиімдісі – баяу қанықтыру.

Тез әсер ету үшін жүрек гликозидтерін венаға жібереді (строфантин, дигоксин, коргликон), одан кейін дигоксиннің сүйемел дозасына көшу керек.

Гликозидтік интоксикация дамуының қаупі гипокалиемияда, гипокалийгистияда, ӨАТЭ, өкпе-текті жүрек белгілері бар өкпенің созылмалы обструктивті ауруларында, миокардтың ауыр зақымдануларында, өткізгіштік бұзылғанда, миокардитте, гипертиреозда күшейе түседі.

Қауіпті аритмиялар пайда болу қаупі жоғары болатындықтан көптеген авторлар жүрек гликозидтерін жедел миокард инфарктісінде, созылмалы өкпе-текті жүректе, миокардитте қолдануға болмайды деп есептейді.

Гликозидтік интоксикация белгілері:

1) диспепсиялық синдром – жүрек айну, құсу, іш өту, тәбеттің болмауы;

2) нервті – психикалық синдром: депрессия, дезориентация, бас ауруы, ұйқы қашу, тынышсыздық;

3) аритмогендік синдром: қарыншалық экстрасистолия, қарыншалық тахикардия, атриовентрикулярлық блокадалар І-ІІІ дәрежесі;

4) көз көруінің бұзылуы: көру жітілігінің нашарлауы, қарашықтардың тарылуы, түсті айырудың бұзылуы (көз алдында әр түсті шеңберлердің пайда болуы, сары түске боялу);

5) жүрек әлсіздігінің үдей түсуі және коронарлық қан айналысының бұзылуы;

6) ЭКГ-да: ST аралығының күмбез тәрізді ығысуы.

Гликозидтік интоксикацияны емдеу:

1) Гликозидтерді беруді тоқтату;

2) Аритмогендік синдром бой көрсеткенде калий препараттары – калий хлориды, панангин беріледі;

қарыншалық экстрасистолияда: дифенин 100 мг венаға баяу егіледі, кейін 100 мг 4-6 рет тәулігіне ішке қабылдау және лидокаин -–100 мл венаға, кейін 400 мг 4 сағат сайын етке егеді;

қарыншаүстілік аритмияларда b-адреноблокаторлар беріледі;

атриовентрикулярлық блокадалардың ІІ-ІІІ дәрежесінде – атропин 0,5-1 мг венаға егіледі.

3) Гликозидтік интоксикацияны азайту үшін унитиол тағайындалады: 5% - 5 мл 2-3 рет/күнге, 3-6 күн бойы.

Гликозидтік емес инотропты дәрілер. Оларға жататындар:

1) b-стимуляторлар (изопротеренол, сальбутамол, ксаметерол);

2) катехоламиндер және олардың дериваттары (норадреналин, допамин, синтетикалық симптатолитиктер – добутамин және басқалары);

3) фосфодиэстераза ингибиторлары (амринон, милринон).

Бұл топтарға жататын препараттардың кардиотониялық әсері клетка ішілік цАМФ көбеюімен байланысты; ол кальцийдің миокард клеткасына енуін және саркоплазмалық тордың ішіне кіруін қамтамасыз етеді, оның нәтижесінде миокардтық жиырылу күшейеді.

1-ші топтың дәрілері жүрек әлсіздігін емдеуде қолданылмайды.

Допамин, добутамин көбіне жедел жүрек әлсіздігін және кардиогендік шокты емдеуде қолданылады.

Фосфодиэстераза ингибиторлары (амринон, милринон) жүрек гликозидтері мен диуретиктер әсеріне көнбейтін, ауыр гипотензия мен брадикардия қоса болатын жүрек әлсіздігінің ауыр түрінде беріледі.

Бұл препараттарды ұзақ қолдану қарыншалық аритмияларды, аритмогендік өлім, АҚҚ көтерілуі түрінде жағымсыз әсер тудырады. Сондықтан олар жүрек әлсіздігін емдеуде қысқа уақытта ғана қолданылады.

Кальций сенситизаторлары (пимобендан, левосимендан, сульмазол) кардиомиоциттердің жиырылатын белоктарының кальцийге сезімталдығын жоғарлатып, сол арқылы миокардтың жиырылу қабілетін күшейтеді. Бұл препараттарды жүрек әлсіздігін емдеуде қолдану зерттеу үстінде.

b-Адреноблокаторлар созылмалы жүрек әлсіздігінде төмендегідей жағымды әсерлер көрсетеді:

- миокардты катехоламиндердің жағымсыз әсерінен тікелей қорғау;

- катехоламиндер тудырған гипокалиемиядан қорғау;

- ЖЖС азайту және миокардтың диастолалық босаңсуын жақсарту арқылы тәж артерияларындағы қан ағысын жақсарту;

- тамыр тарылатын жүйелер әсерін азайту;

- калликреин – кинин жүйесінің вазодилатациялық қасиетін күшейту;

- сол жақ қарыншаның босаңсуын жақсарту арқылы оның қанмен толуына сол жақ жүрекше қосатын үлесті көбейту.

Жүрек әлсіздігін емдеу жөніндегі сарапшылар комитетінің ұсынысы бойынша, қарсы көрсетпелер болмаған жағдайда, сол жақ қарыншаның систолалық дисфункциясы (айдалма қан фракциясы < 34-40%) тудырған жүрек әлсіздігінің ІІ-ІІІ ФК, b-адреноблокаторлар тағайындалады.

Қазіргі кезде жүрек әлсіздігін емдеу үшін қолданылатын b-адреноблокаторлар:

- карведилол, бастапқы дозасы 3,125 мг 2 рет күнге;

- бисопролол 1,25 мг 1 рет күнге;

- метопролол 12,5 мг 1 рет күнге.

Дәрілердің дозасы 2-4 апта сайын 2 есеге көбейтіліп отырады. Жағымды әсер бірден байқалмайды, кейде 2-3 айдан кейін байқалады.

Перифериялық вазодилататорлар әсер ету нүктесіне қарай венодилататорларға (нитроглицерин, изосорбит – динитрат, молсидомин және т.б.), артериолодилататорларға (фентоламин, гидралазин, миноксидил және басқалары) және аралас әсерлі вазодилататорларға (ААФ ингибиторлары, натрий нитропрусиді, гидралазин мен нитраттар құрамасы) бөлінеді.

Венодилататорлар сол жақ қарыншаның функциясы сақталған күйде, кіші қан айналым шеңберіне түсетін жүктеме көтерілген кезде тағайындалады.

Артериолярлық вазодилататорлар кіші қан айналым шеңберіне болмашы күш түскенде, жүрек индексі төмен, АҚҚ жеткілікті деңгейде болған кезде беріледі.

Аралас вазодилататорлар ауыр қан айналысы жетіспеушілігінде, кіші қан айналым шеңберіне ауыр күш түскенде және төмен жүрек индексінде тағайындалады.

Созылмалы жүрек әлсіздігін емдеу үшін жиі нитросорбит (20-40 мл 4-6 сағат сайын ішке қабылданады; 2,5-10 мг 2-4 сағат сайын тіл астына салады; әсері ұзартылған изосорбит – мононитрат – 20-50 мг/күнге) қолданылады. Гидралазинді 300 мг/күнге дозасында қолданады, әдетте нитросорбитпен қосып қолданылады.

Барлық вазодилататорлар ауыр митральдық және қолқалық стенозда қолданылмайды, себебі олар жүрекке оралатын қан көлемін азайту және шеткі жалпы кедергіні түсіру арқылы сол жақ қарынша қызметін және науқас адамның хал-күйін нашарлатады.

Антикоагулянттар. Созылмалы жүрек әлсіздігімен ауыратын адамдарда тромбоэмболиялық асқынулар болу қаупі өте жоғары болып келеді. Сондықтан созылмалы жүрек әлсіздігімен қоса жүрекшелер фибрилляциясы болған жағдайда және анамнезде тромбоз болған жағдайда тура емес антикоагулянттар қолданылады.

Антиаритмиялық препараттар. Антиаритмиялық дәрі беру қажет болған жағдайда (жүрекшелер фибрилляциясы, қарыншалық тахикардия), амиодаронды 100-200 мг/тәул. дозасында беру керек, себебі антиаритмиялық дәрілердің ішінде басқалармен салыстырғанда оның теріс мәнді инотроптық әсері ең төмен болып келеді және оның аритмия тудыру әсері де басқаларына қарағанда аз болады.

Басқа дәрілер серіктес ем ретінде қолданылады, оларға жататындар миокард метаболизмін жақсартатын дәрілер және витаминдер.

Жүрек әлсіздігін емдеуде оттегімен емдеудің орны бөлек. Оттегімен дем алу немесе карбоген (95% оттегі мен 5% көмірқышқылды газ) қолдану созылмалы жүрек әлсіздігін емдеу-дің патогенетикалық емінің бірі болып табылады. Кей жағдайда гипербариялық оксигенацияның әр түрлі варианттарын қолданған тиімдірек болады.

Жүрек әлсіздігін емдегенде төмендегі дәрілер қолданылмайды:

1) Бейстероидтық қабынуға қарсы дәрілер (натрий иондары мен суды жинайды);

2) Антиаритмиялық дәрілер, І кластың дәрілері (аритмия тудыратын әсер көрсетеді);

3) Кальций антагонистері (миокардтың жиырылуын әлсіретеді);

4) Глюкокортикоидтар (натрий мен суды жинайды);

5) Трициклдық антидепрессанттар (жүректің эктопиялық белсендігін күшейтеді).

Дәрілерді таңдау. Европаның кардиологтар қоғамы созылмалы жүрек әлсіздігін емдеу үшін дәрілерді төмендегідей таңдау жолын ұсынады (38-кесте).

38-кесте

СЖӘ-де дәрілерді таңдау

Ескерту: (+) – қолдануға болады, (-) – қолданудың қажеті жоқ.

* - клиникалық белгісі жоқ, айдалма қан фракциясы азайған.

** -Нью – Йорк классификациясы бойынша.

*** - ААФ ингибиторларын көтере алмаушылық болса.

Хирургиялық әдістер. СЖӘ емдеуде оның этиологиялық факторларын түзеуге бағытталған әр түрлі хирургиялық әдістер қолданылады (реваскуляризация, клапандарға протез салу, ЭКС қою және т.б.). Дәрімен емдеу нәтиже бермеген жағдайда жүрек трансплантациясы операциясы ұсынылады.

Рефрактерлік жүрек әлсіздігі.

Егер барлық дәріні қолданып жасалған емнен нәтиже болмаса, ондай жүрек әлсіздігін рефрактерлік жүрек әлсіздігі деп атайды. Ол миокардтың жиырылу функциясы әлсіреп, оның резерві таусылғанда бой көрсетеді.

Рефрактерлік жүрек әлсіздігін тудыратын себептер:

1) Миокардты терең зақымдайтын қосалқы аурулар: миокард инфарктісі, миокардит, кардиомиопатия, артериялық гипертензия, аритмиялар, басқа органдардағы қабыну процестері.

2) Дәлелсіз теріс инотропты әсері бар дәрілерді және организмде сұйықтықты ұстайтын дәрілерді тағайындау және шамадан тыс сұйықтық жіберу;

3) Электролиттік өзгерістер (гипонатриемия, гипохлоремиялық алкалоз), гипопротеинемия;

4) Гиперальдостеронизм (бірінші және екінші ретті);

5) Шамадан тыс денеге түсетін күш;

6) Аритмиялар.

Осы себептерге әсер етіп, жасалып жатқан емге тиісті өзгеріс енгізу керек. Венаға перифериялық вазодилататорлар (натрий нитропрусиды), добутамин немесе допамин, фосфодиестераза ингибиторларын (амринон, милринон қысқа курспен) егу керек.

СЖӘ емдеудің тактикасын жоғарыда келтірілген дәрілерді таңдау схемасына сәйкес қысқаша төмендегідей түрде сипаттауға болады:

1) Адекватты дене қызметі;

2) Ас тұзы мен суды шегеру;

3) Дәрімен емдеудің мынандай схемасын қолдану: ААФ ингибиторлары + диуретик + дигоксин.

ААФ ингибиторын көтере алмаушылық болса, оның орнына гидралазинге изосорбид динитратын қосып береді. Өкпедегі қан іркілу белгілері сақталған болса, нитраттардың дозасын көбейтіп, диурезді күшейту керек.

Тиісті нәтиже болмаған жағдайда науқас адамды стационарға жатқызып, хирургиялық ем мәселелерін шешу керек.

ДДҰ жүрек әлсіздігі бойынша құрылған қызмет тобы СЖӘ емдеудің мынандай алгоритмін ұсынған.

СЖӘ емдеудің алгоритмі

Еңбекке уақытша қабілетсіздік мерзімдері:

І ФК – 14-21 күн, ІІ ФК – 14-25 күн, ІІІ ФК – 30-45 күн құрайды.

ІІІ және IV ФК науқас адамның кәсіби қызметінің сипатына сәйкес оны МӘСК жіберу сұрақтары шешіледі.

Диспансерлеу. Жүрек әлсіздігімен ауыратын науқас адамдар диспансерлік есепте тұруы керек. Науқас адамдарды қарап тұру жиілігі СЖӘ сатысына байланысты болады.

Прогнозы жағымсыз. СЖӘ ауыратындардың диагнозы қойылғаннан кейінгі 3 жыл ішінде 50% өледі. Жыл сайынғы өлім 19% құрайды. Диастолалық жүрек әлсіздігінде жыл сайынғы өлім 8% деңгейінде.

Жағымсыз болжамға сәйкес келетін факторлар:

1) Айдалма қан фракциясы 25% төмен;

2) Үйдің бір қабатына көтеріле алмау немесе қалыпты жылдамдықпен 3 минуттан артық жүре алмау;

3) Қан плазмасындағы натрий иондарының 33 мэкв/л төмен болуы;

4) Қан плазмасындағы калий иондарының 3 мэкв/л төмен болуы;

5) ЭКГ тәуліктік мониторлағанда жиі қарыншалық экстрасистолияның болуы.

СЖӘ ауыратындардың арасында кенеттен өлім болу қаупі жалпы популяциямен салыс-тырғанда 5 есе жоғары болады.

Профилактикасы. Бірінші ретті профилактика себеп болатын аурулардың алдын алу түрінде іске асырылады. Екінші ретті профилактика жүрек әлсіздігінің дәрежесін азайтуға бағытталған шаралардан тұрады.

Жүрек-тамыр жүйесінің аурулары бойынша тестілер сұрақтары

Бір дұрыс жауабын беріңіз

1. Қолқаның шарбыланған аневризмасымен асқынған эссенциальдық гипертензияның гипертониялық кризін тоқтату үшін қолданылатын таңдамалы дәріні көрсетіңіз:

а) коринфар

б) атенолол

в) клофелин

г) натрий нитропруссиді

д) магний сульфаты

2. Шекаралық гипертензияның белгілері:

а) систолалық АҚҚ с.б. > 160 мм, диастолалық АҚҚ с.б. 90-94 мм

б) систолалық АҚҚ с.б. 159 мм жоғары емес, диастолалық АҚҚ с.б. 94 мм жоғары емес

в) систолалық АҚҚ с.б. 150 мм жоғары емес, диастолалық АҚҚ с.б. 95 – 100 мм арасында

г) АҚҚ дәрі қолданылмай, спонтанды (өздігінен) төмендейді

д) систолалық АҚҚ с.б. 140 мм дейін, диастолалық АҚҚ с.б. > 100 мм

3. Қандай патологияда қатерлі гипертония синдромы жиі кездеседі?

а) реноваскулярлық гипертония

б) эссенциальдық гипертония

в) жедел гломерулонефрит

г) гипертиреоз

д) созылмалы пиелонефрит

4. Келтірілген патологиялық өзгерістердің ішіндегі реноваскулярлық гипертензияның себебі болатыны:

а) жедел гломерулонефрит

б) созылмалы пиелонефрит

в) бүйрек артерияларының фибромускулярлық дисплазиясы

г) гипертония ауруы

д) тиреотоксикоз

5. Реноваскулярлық гипертензияның диагнозын қою тәсілі:

а) Нечипоренко сынамасы

б) Реберг сынамасы

в) венаішілік урография

г) аортоангиография

д) цистоскопия

6. Феохромоцитомада болатын гипертониялық кризді тоқтату үшін қолданылатын ең таңдамалы препарат:

а) лазикс

б) обзидан

в) фентоламин

г) коринфар

д) клофелин

7. Төменде келтірілген симптомдардың біреуінен басқасының бәрі Конн синдромына тән белгілер:

а) тәуліктік диурезде альдостерон деңгейі жоғарылаған

б) қан плазмасында ренин деңгейі төмендеген

в) қан алкалозы

г) қанда калий деңгейінің көтерілуі

д) қанда калий деңгейінің төмендеуі

8. Конн синдромында болатын симптоматикалық артериялық гипертензияны емдеудің таңдамалы препараты:

а) ААФ ингибиторлары

б) атенолол

в) тұзақтық диуретиктер

г) верошпирон

д) кордарон

9. Өкпе артериясындағы артериялық гипертензия дамуының басы деп есептеу керек:

а) систолалық АҚҚ с.б. 10 мм-нен 15 мм дейін

б) систолалық АҚҚ с.б. 15 мм-нен 25 мм дейін

в) систолалық АҚҚ с.б. 30 мм-нен 40 мм дейін

г) систолалық АҚҚ с.б. 40 мм-нен 50 мм дейін

д) диастолалық АҚҚ с.б. 50 мм және одан жоғары

10. Төменде келтірілген липопротеидтердің біреуінен басқасының бәрі атерогендік деп есептеледі:

а) ЖТЛП азаюы

б) триглицеридтердің көбеюі

в) ТТЛП көбеюі

г) ӨТТЛП көбеюі

д) жалпы холестерин деңгейінің 5,2 ммоль/л жоғары көтерілуі

11. Дис- және гиперлипидемияны емдеудегі ең тиімді және қауіпті емес дәрі:

а) никотин қышқылы

б) холестерамин

в) фибраттар

г) пробукол

д) ГМК – КоА – редуктазаның ингибиторлары (статиндер)

12. Келтірілген белгілердің біреуінен басқасының бәрі варианттық стенокардияға тән белгілер:

а) ЭКГ-да ST сегментінің көтерілуі

б) коронарографияда 10% жағдайда аз өзгерген немесе өзгермеген коронарлық артериялар анықталады

в) ұстама көбіне түнде болады

г) емдеуде ең тиімді кальций антагонистері болып табылады

д) денеге түскен күшті көтере алмайды

13. Стенокардияның даму механизмі:

а) алғы жүктеменің азаюы

б) тыныс жетіспеушілігі

в) қолқа атеросклерозы

г) артқы жүктеменің көбеюі

д) коронарлық қан айналысының абсолюттік немесе салыстырмалы жетіспеушілігі

14. Нитроглицеринді венаға жіберудің басты көрсетпелері:

а) варианттық стенокардия

б) АГ фонында болатын стенокрадия ұстамасы

в) ангинозды статус (ұстамалы ауыру күйі)

г) стенокардия ұстамасы

д) күш түсу стенокардиясының алдын алу

15. Әсері ұзартылған нитраттарды тағайындау көрсетпелері:

а) варианттық стенокардия

б) артериялық гипертензия фонындағы стенокардия ұстамасы

в) ангиноздық статус

г) стенокардия ұстамасы

д) күш түсу стенокардиясының алдын алу

16. Миокардтың ауырсынусыз ишемиясының диагнозын қою әдісі:

а) ЭКГ

б) стресс – ЭхоКГ

в) ЭКГ холтерлік мониторлау

г) ЭКГ жүрекалды картаға түсіру

д) қан ферменттерін анықтау

17. Q – емес миокард инфарктісіне ең тән белгі:

а) төс артының жаншып ауыруы

б) V_2-5 тіркемелерінде терең теріс мәнді Т

в) нейтрофильдік лейкоцитоз

г) қан сарысуында альдолазаның көбеюі

д) І, V_5-6 тіркемелеріндегі ST интервалының элевациясының КФК-ң МВ фракциясы деңгейінің көтерілуімен қоса кездесуі

18. Миокард инфарктісінің жедел және өте жедел кезеңдерінде ангиноздық ұстамадан басқа жиі кездесетін белгі:

а) тұншығу

б) іштің ауыруы

в) естен тану

г) жүрек аритмиясы

д) инсульт

19. Миокард инфарктісінің ЭКГ белгілерін ең күшті жауып тұратын белгі:

а) АВ блокаданың ІІ сатысының ІІ типі

б) Гис будасының сол жақ сабағының толық блокадасы

в) жүрекшелер фибрилляциясы

г) синустік тахикардия

д) қарыншалық экстрасистолия

20. Ірі ошақты миокард инфарктісіне ең тән ЭКГ-қ белгі:

а) ST аралығының горизонтальды депрессиясы

б) теріс мәнді Т тісшесі

в) ST аралығының көтерілуі

г) терең Q тісшесі немесе QS тісшесі

д) ST аралығының қия төмен ығысуы

21. Миокард инфарктісін тура антикоагулянттармен (гепаринмен) емдеуді қандай көрсеткішке қарап бақылайды:

а) қан ұю уақыты

б) протромбин индексі

в) рекальцификацияның активтенген уақыты

г) активтенген жартылай тромбопластин уақыты

д) фибриноген уақыты

22. Миокард инфарктісі бар науқаста жедел сол қарыншалық жүрек әлсіздігінің фонында қарыншаүстілік пароксизмальды тахикардия бой көрсеткенде орындау керек:

а) жүрек гликозидтерін егу

б) пропранололдың 10 мг венаға егу

в) кордаронның 300 мг венаға тамшылатып жіберу

г) ЭИТ жасау

д) жүректің жабық массажын жасау

23. Ревматизмнің этиологиялық факторы

а) стафилококк

б) гемолитикалық стрептококк

в) вирустар

г) микоплазмалар

д) хламидиялар

24. Біреуінен басқасының бәрі созылмалы ревматизмнің диагнозын қою критерийлеріне жатады:

а) полиартрит

б) кардит

в) жүрек ақауы

г) ошақты нефрит

д) хорея

25. Ревматизмді емдеуде қолданылады:

а) цефалоспориндер

б) пенициллиндер

в) тетрациклин

г) стрептомицин

д) линкомицин

26. Ревматизм басталатын жас:

а) 2-6 жас

б) 7-14 жас

в) 25-30 жас

г) 35-45 жас

д) 60-75 жас

27. Ревматизмдік емес миокардиттің диагнозын қоюдың ең дәл әдісі:

а) ЭхоКГ

б) миокард биопсиясы

в) коронарография

г) ЭКГ

д) ФКГ

28. Ревматизмдік емес миокардиттің ең жиі себебі:

а) грипп вирусы

б) Коксаки вирусы

в) стафилококктар

г) стрептококктар

д) микоплазмалар

29. Миокардитте жүрек мөлшерінің ұлғаю себебі:

а) миокард гипертрофиясы

б) перикард қуысында экссудат болу

в) миокардтың гликогенезі

г) миокард тонусының төмендеуі

д) жүрек ақауының дамуы

30. Миокардиттің ең жиі асқынуы:

а) толық атриовентрикулярлық блокада

б) миокардтың жедел инфарктісі

в) жүрек әлсіздігі

г) аритмия

д) коллапс

31. Біреуінен басқасының бәрі инфекциялық эндокардиттің қатерлі факторлары болып табылады:

Дата добавления: 2015-11-26 | Просмотры: 715 | Нарушение авторских прав