 |
|
АкушерствоАнатомияАнестезиологияВакцинопрофилактикаВалеологияВетеринарияГигиенаЗаболеванияИммунологияКардиологияНеврологияНефрологияОнкологияОториноларингологияОфтальмологияПаразитологияПедиатрияПервая помощьПсихиатрияПульмонологияРеанимацияРевматологияСтоматологияТерапияТоксикологияТравматологияУрологияФармакологияФармацевтикаФизиотерапияФтизиатрияХирургияЭндокринологияЭпидемиология |
Кесте 4
Диабеттік нефропатияның IV кезеңінің клинико-морфологиялық сипаттамасы
Протеинурия аурудың басталуынан кейін 15-20 жылдан соң пайда болады. Науқастарда протеинурия пайда болғаннан бастап, ШФЖ айына 0.1 бастап 2.4 мл/мин дейін жылдамдықпен (орташа- айына 1мл/мин) төмендейді, яғни протеинурия пайда болғаннан бастап 5-7 жылдан кейін терминалды бүйрек жеткіліксіздігінің дамуына әкеледі. Протеинурия тәулігіне 3,5 г және одан жоғары болса, нефротикалық синдромға, сонымен қоса гипоальбуминемияға, гиперхолестеринемияға және гипоальбуминемиялық ісінулерге, тіпті анасаркаға дейін әкеледі. 1 типті ҚД бар науқастарда нефротикалық синдромның даму жиілігі үлкен емес, 10-нан 30%ға дейін тербеледі (Шулутко Б.И., 1987). Шынайы диабеттік нефропатияда протеинурия, зәр тұңбасының өзерістерімен (микрогематуриямен, лейкоцитуриямен) жүрмейді. Қант диабеті бар науқастардың зәрінде эритроциттермен және лейкоциттердің болуы, зәрлік инфекцияның қосылуын көрсетеді. Несеп жолдарының инфекциясын жақсы емдегенде, микрогематурия, лейкоцитурия және бактериурияның жоюлуына әкеледі, тіпті протеинурияны азайтады. Егер микрогематурия сақталса, онда 70% жағдайда олар диабеттік емес бүйректің зақымдалуларымен (созылмалы гломерулонефрит, бүйректің туберкулезі, зірлік инфекция, бүйрек ісігі) байланысты. Сондықтан қосымша диагностикалық шараларды (бүйректің биопсиясы, цистоскопия және т.б.) жүргізуді талап етеді. Басқа себептерді жоққа шығарған кезде, 30% жағдайда гематурияның пайда болуы, шынайы диабеттік нефропатияны білдіреді. ДН-ның протеинуриялық кезеңі АҚ шапшаң жоғарлауымен сипатталады. Протеинурия пайда болғаннан бастап, АҚ денгейі жылына 7% өседі. Бірақ ҚД бар науқастарда артериалды гипертензияның дамуы дәргермен байқалмауы мүмкін. Бұл жағдайлардың бірнеше себебі бар: 1. ортостатикалық гипотензия 2. қант диабеті бар науқастардағы артериалды қысымның тәуіліктік ырғағының инверсиясы; Қант диабетімен ауырмайтын адамдарда, АҚ таңертең және күндіз көтеріледі, ал ҚД бар науқастарда түңгі сағаттарда болдады. Тұрақты протеинурия анықталған этаптағы факторлар, қант диабет кезіндегі бүйрек патологиясының өршуіне және бүйрек жеткіліксіздігінің дамуна жауаптылығы, әлі жеткілікті зерттелмеген. J.A Breyer және біріккен авторлардың, 1 типті ҚД бар 409 науқаста ДН өршу екпінің анализдеу негізінде анықтағаны, созылмалы бүйрек жеткіліксіздігінің дамуын үдететін факторларға жататындар: - пубертантты жаста диабеттің дебюты; - қант диабет бойынша тұқым қуалаушылыққа бейімділік; - артериалды гипертензия; - жоғары протеинурия; - гиперлипидемия; - ісіну синдрмының болуы; - төмен гематокрит; Созылмалы бүйрек жеткліксіздік кезеңі (СБЖ) Бұл кезеңде бүйректің фильтрационды функциясы төмендеуін жалғастыра береді, бұл қандағы уытты азотты шлактардың концентрациясын жоғарлатуына әкеледі. ШФЖ төмендеуінің биохимиялық маркері, қандағы креатининнің және мочевинаның жоғарлауы, гиперкалиемия және гиперфосфатемия болып табылады. ДН бесінші (терминалды) кезеңінің суммарлы сипаттамасы 5 кестеде көрсетілген. Дата добавления: 2015-09-27 | Просмотры: 521 | Нарушение авторских прав |