 |
|
АкушерствоАнатомияАнестезиологияВакцинопрофилактикаВалеологияВетеринарияГигиенаЗаболеванияИммунологияКардиологияНеврологияНефрологияОнкологияОториноларингологияОфтальмологияПаразитологияПедиатрияПервая помощьПсихиатрияПульмонологияРеанимацияРевматологияСтоматологияТерапияТоксикологияТравматологияУрологияФармакологияФармацевтикаФизиотерапияФтизиатрияХирургияЭндокринологияЭпидемиология |
ПрофилактикаШизофрения профилактикасының мәселелері психиатрияның маңызды міндеттерінің бірін құрайды. Этиологиясы жөнінде нақты мәліметтердің болмауы бұл дерттің тиімді біріншілік профилактикасын құруға мүмкіндік бермейді. Қазіргі кезде шизофренияның біріншілік профилактикасы медикогенетикалық кеңеспен шектелуде. Мамандар жұбайларға, егер олардың тұқымдарында психикалық аурулар болса немесе жұбайлардың бірі шизофрениямен зардап шеккен жағдайда олардың болашақ балаларында шизофрения даму мүмкіндігі жөнінде ақпарат береді. Екіншілік және үшіншілік профилактика шараларын жүргізу үшін медикаментозды және реабилитациялық тәсілдер қолданылады. Науқас адам ерте анықталғанда, уақытында емдеп, сүйемелдеуші терапия қолдану арқылы айқын психикалық бұзылыстардың алдын-алып қоймай, науқастың қоғамдық, жанұялық өмірге қатысуын сақтап қала аламыз. Науқастың әлеуметтік – профессиональды бейімделуінің тұрақтылығы мен тиімділігін іске асыру үшін әлеуметтік реабилитация шаралары қажет. Реабилитация жөніндегі мәселе шешімінің өзіндік қиындықтары бар, ол бірінші кезекте шизофренияның полиморфизмімен, ауру ағымы мен сатыларының әрқилы формаларының болуына байланысты. Сондықтан шизофрениямен науқастардың реабилитациясы индивидуальды және дифференциальды сипатта болуы керек. Науқас жағдайына байланысты реабилитациялық шаралар госпитальда немесе ауруханадан тыс жағдайларда жүргізіледі. Госпитальдық реабилитация варианттарына бірінші кезекте ауруханалық шеберханалардағы еңбектік терапияны, мәденитерапияны, бөлімше ішілік және жалпы ауруханалық әлеуметтік шараларды жатқызады. Келесі қадам стационар жағдайында науқастарды жеңіл тәртіптегі бөлімшелерге немесе күндізгі стационарларға ауыстыру болып табылады. Реабилитациялық шараларды бірыңғай кешенді бағдарлама әдісі бойынша жүргізген дұрыс, әсіресе науқасты қандай-да бір жаңа еңбек дағдыларына үйрету кезінде, мысалы, өндірістік немесе ауылшаруашылықтық дағдыларға (егер село жөнінде сөз болса). Шизофрениямен науқастардың амбулаторлық реабилитациясын (ауруханадан тыс) жүргізу ауданның психоневрологиялық диспансерлер дәрігерлеріне тиісті. Шизофрениямен науқастар да еңбек етіп жүрген ірі өндірістік мекемелердің медико-санитарлық бөлімдерінде құрылған психиатриялық кабинеттер де өздерін жақсы жағынан көрсетті. Өндіріс жағдайында жүргізілген реабилитация шизофрениямен әлеуметтік дезадаптацияланған науқастар санының азаюына мүмкіндік береді. Дегенмен реабилитациялық шаралар жетістігі көп жағдайда еңбектік белсенділік пен сүйемелдеуші терапияны ретті жүргізуді дұрыс үйлестіруге де байланысты.
Соттық – психиатриялық сараптама Шизофрениямен зардап шегетін науқастар өздерінің істеріне есеп беруге және оларды басқаруға қабілетсіз болғандықтан қабілетсіз болып танылады және психиатриялық ауруханаға жолданады. Бұл қатарға ұстама тәрізді шизофрения жағдайы жатпайды, бұл жерде еңбектік адаптацияның сақталуымен ұстамадан кейінгі көпжылдық терең ремиссия және тұлғалық өзгерістің болмауы немесе төмен айқындылықтағы дәрежесі жөнінде сөз болып тұр. Бұл жағдайда науқасты қабілетті деп тану мүмкін болады. Аз үдемелі, баяу ағымды және постпроцессуальды психопатия тәрізді жағдайлар сараптамасы айтарлықтай қиындықтар туындатады. Азаматтық акт жасау кезінде шизофрениямен науқастардың (неке қию, мүліктік келісімдер, өсиет және т.б.) қабілеттілігін бағалау осы акттерді жасау сәтіндегі науқастың психикалық күйімен анықталады. Науқастың психотикалық күйде жасаған азаматтық акттарының заңды күші болмайды. Басқа жағдайларда науқасты қабілетті деп мойындау мүмкіндігі бар. Шизофрениямен науқастар әскери міндет атқаруға жарамсыз деп саналады.
Тарау Дата добавления: 2015-10-20 | Просмотры: 1308 | Нарушение авторских прав |