АкушерствоАнатомияАнестезиологияВакцинопрофилактикаВалеологияВетеринарияГигиенаЗаболеванияИммунологияКардиологияНеврологияНефрологияОнкологияОториноларингологияОфтальмологияПаразитологияПедиатрияПервая помощьПсихиатрияПульмонологияРеанимацияРевматологияСтоматологияТерапияТоксикологияТравматологияУрологияФармакологияФармацевтикаФизиотерапияФтизиатрияХирургияЭндокринологияЭпидемиология

Тіс жегісіне резистенттілік 6 страница

Қазіргі уақытта келесі жергілікті алдын-алу стратегиясы қабылданған. Фторқұрамды тіс сықпаларын күн сайын қолдану әрбір адамға ұсынылады. Қосымша жергілікті фтор заттары – үй шайғыштары, жоғары концентрациялы препараттар (ерітінділер, гельдер, лактар) тіс жегісіне қауіп дәрежесіне байланысты қолданылады. Герметизация мен реставрацияға материалдар таңдауда фторқұрамды препараттарға ерекше мән бөлінеді.

5.5. Тіс жегісін алдын-алуда тістердің шұңқырлары мен фиссураларының герметизациясы

Тіс жегісінің дамуы үшін зоналар ретінде эмаль тереңделулерінің ерекшеліктері

Фиссуралар мен шұңқырлар деп молярлар, премолярлар және күрек тістер эмалінің қатпарларын атайды. Эмаль беткейіндегі бұл тереңделулер тіс жегісі жиі дамитын зоналар ретінде белгілі. Робертсон 1835 ж. «тіс жегісінің даму қаупі тісте фиссуралар мен шұңқырлардың мөлшеріне және олардың тереңдігіне тікелей пропорциональды» деп жазған. Блэк шайнау беткейлері дентальды тек 12% құрғанмен тұрақты тістесуде олардың үлесіне тіс жегісінің 45% келеді. Қазіргі кезде балаларда окклюзионды беткейлер тіс жегісінің үлесі 80%-ға дейін өсті. Молярлар жарып шыққаннан кейін бұзылады: бірінші тұрақты молярлардың тіс жегісі 5 жастағы балалардың 15%, 6 жастағы балалардың 21-86% және 11 жастағы балалардың 80-100%-да анықталады. Соңғы жылдары фиссуралардың тіс жегісі ересек адамдарда да дамиды. Окклюзионды беткейлердің тіс жегісін ерте анықтау және адекватты емдеу қиын, оның нәтижесі тұрақты тістердің жұлудың өкінішті статистикасы болып табылады: оқушыларда тіс қатары ақауларының 80% бірінші тұрақты молярлардың болмауымен байланысты.

Молярлардың одонтоглификасы. Шұңқырлар мен фиссуралардың сипаттамасы

Эмальдағы клиникалық маңызды тереңделулер негізінен молярлар мен премолярлардың окклюзионды беткейлерінде орналасады, жиі жоғарғы жақ молярлардың таңдайлық беткейінде және төменгі жақ молярлардың вестибулярлы беткейінде айқын, сирек – күрек тістердің оральды беткейінде.

Молярлардың шайнау беткейінің одонтоглификасы күрделі. Европеоидтар үшін төменгі жақтың бес төмпешікті молярлары және жоғарғы жақтың төрт төмпешікті молярлары тән, басқа да нұсқалары кездеседі. Фиссуралар мен шұңқырлар деп тістің медиальды, дистальды, оральды және вестибулярлы беткейлеріне қатысты олардың топографиясына сәйкес атайды. Олардың таң қаларлық түрі болуы мүмкін. Жиі эмальдың айқын тереңделулер аймағындағы тіндер зақымдалады: жоғарғы жақтың типтік молярларында – орталық шұңқыр мен дистальды жүлге аймақтары, төменгі жақ молярларында – мезиальды және дистальды жүлгелер, орталық шұңқыр.

Фиссуралар өзегі 0,005-тен 1,5мм-ге дейін диаметрі болуы мүмкін, оның тереңдігі 0,1-ден 3,0 мм-ге дейін болуы мүмкін, түбінің диаметрі – 0,1-ден 1,2 мм-ге дейін. Осыған байланысты фиссуралардың морфологиялық нұсқаларын ажыратады (табл. 5.24). Форма белгілері бойынша бөледі:

а) тұрақты диаметрі бар фиссуралар;

б) кең кіреберісі мен тар түбі бар;

в) тар кіреберісі мен кең түбі бар;

Тереңдік белгілері бойынша бөледі:

а) терең емес фиссуралар (эмальдің 1/3 қалыңдығына дейін);

б) орташа тереңдікте (эмальдың ½ қалыңдығына дейін);

в) терең (100 мкм эмаль-дентин шекарасына дейін жетпейтіндер);

г) толық (дентинге жететіндер).

Тіс жегісі жиі жіңішке және жабық фиссураларда дамиды; ең көп қолайсыз морфологиялық вариант жіңішке кіреберісі мен кең түбі бар терең фиссуралар болып табылады. Терең жабық фиссуралар – бұл жеке адам иммунитетінің төмендігі мен көмірсулардың жоғары қажеттілігімен, сілекей және тіс ұрығының төмен минерализациясының дамуымен байланысты тістер қалыптасуының ақауы. Фторидтің жетіспеушілігі кезінде ашық терең емес фиссуралар үлесі көбейеді.

Таблица 5.24

Фиссуралар мен шұңқырлардың мүмкін формалары

Сызбасы	Фиссуралар сипаттамасы	Кездесуі, %
	Өзегі және түбіне дейінгі тұрақты диаметрі: жіңішке (I-тәрізді)
	Өзегі және түбіне дейінгі тұрақты диаметрі: кең (U-тәрізді)
	Өзегі кең және негізі тар, оларды ашық деп атайды: “конус тәрізді”=”өткір ұшты” (V-тәрізді)
	Жарты сфера (науа)
	Өзегі тар және негізі кең, оларды жабық деп атайды: (тамшы тәрізді, қапшық тәрізді, кері Y, жіңішке тамағы бар колба, полип тәрізді)

Тіс жұғындыларының жиналуы үшін ең қолайлы жағдай тістің жарып шығу кезкңінде қалыптасады: премолярлар қызылиек беткейі үстіне төмпешіктерінің бір ұшы шыққаннан окклюзионды жазықтыққа қосылғанға дейін 1-2 айда жолды өтеді, молярлар – 12-18 айда.

Сонымен, тістердің жарып шығу кезіндегі фиссура эмалінің төмен минерализациясы, ауыз сұйықтығымен контакттің шектелуі нәтижесінде бәсең дамуы, кариесогенді жұғындылардың ұзақ уақыт ретенциясы эмаль шұңқыры мен фиссуралар аймағында тіс жегінің дамуына бейімдейді.

Фиссуралар жегісі ережеге сәйкес өзек аймағында, оның қабырғаларында және сирек - түбінде басталады. Үрдіс эмаль–дентинді шекара бойымен тез таралады, эмальды “жуып өтеді” және дентиннің жұмсаруын тудыра отырып, дентинге белсенді енеді.

Инициальды (бастапқы) тіс жегісі микроскопиялық қуыстар түзілуінің алдында болады және эмальдің көзге көрінбейтін өзгерістері терең дамуы мүмкін. Кейде тіс жегісінің басталуынан, оның клиникалық көрінуіне дейін 18 айдан көп уақыт өтеді.

Фиссуралардың жегіленген эмалінің көзге көрінетін өзгерістері оның түсіне байланысты: бор тәрізді, сары, қоңыр, қара. Жақында жарып шыққан тістерде фиссураның қоңыр түсі - тиісті тіс жегісінің индикаторы. Ересек адамдардың тістеріндегі қара фиссуралар созылмалы үрдіс туралы немесе тіпті реминерализация туралы дәлелдеуі мүмкін. Бірақ осындай “қолайлы” жағдайларда да пигменттелген эмаль микроағзалармен қаныққан, ал тиісті дентин айтарлықтай өзгерген.

Фиссураларды, шұңырларды зондтау және олардың нәтижелері интерпритациясының ерекшеліктері бар. Біріншіден, өзекте эмальдың механикалық ақауының (“зонд тірелмейді”) болмауы тіс жегісінің жоқтығын білдірмейді, ол зондтау зонасында аз өзгерген астында да, сонымен қатар зондтауға келмейтін фиссуралардың тереңдігінде де дамуы мүмкін. Екіншіден, зондтың тірелуі бұзылыспен байланысты болмауы мүмкін, ал тіндердің жетілмеуімен байланысты болуы мүмкін (металлды үшкір зонд эмальдің гипоминерализацияланған құрылымын қайтымсыз зақымдайды, сондықтан төмен мықтылықтағы “жас” эмальдан төмен мықтылықтағы, ағаштан ұшы бар зонд қолдану ұсынылыды).

Рентгенологиялық зерттеу окклюзионды беткейлер тіс жегісі диагнозын нақтылайды, бірақ ол тек дентинде орналасқан кезде. Электрометрия фиссуралардың жегіленген (деминерализацияланған) және жетілмеген (гипоминерализацияланған) тіндерін ажыратуға мүмкіндік бермейді. Микробты массада лазерлі жарықпен индуцирленген флюоресценцияны өлшеуге негізделген диагностика әдісі сау эмаль туралы нақты мәлімет алуға мүмкіндік береді, бірақ Диагнодент аппаратымен фиссураның тереңіндегі тіс жегісінің анықтау үлесі жақсы жағдайда 70% жетеді.

Қарапайым клиникалық жағдайда, айна мен ауалы писталетті қолданумен жақсы жарықтану кезінде жегіленген шұңқыр мен фиссураларды анықтауға 20-50% шынайы санын есептеуге болады.

Окклюзионды беткейлердің тіс жегісінің диагностикасы және клиникасы, патогенезінің ерекшеліктері

Эмальдың шұңқырлары мен фиссуралары тіс жегісінің жоғары жиілігін осы зоналардың тіс жегісіне төмен тұрақтылығымен және әсіресе кариесогенді микрофлораның жоғары белсенділігімен байланыстырады, ол үшін фиссураларда ыңғайлы жағдайлар жасалады.

Тіс жарып шыққаннан кейін фиссуралар мен шұңқырлар эмалінің минерализациясының салыстырмалы жоғары емес деңгейі боады. Фиссуралар бірнеше жылдардан кейін жетіледі, бірақ терең фиссуралар негізі тіндердің микроқаттылығы эмальдың басқа бөліктеріне қарағанда әрқашан төмен, ал органикалық компоненттерінің үлесі жоғары. Гипоминерализациясы әсіресе орташа статистикалық мерзімдерден бұрын немесе кеш жарып шыққан тістердің эмалінде, сонымен қатар басқа критерийлердің жиынтығы бойынша тіс жегісі дамуының жоғары қаупі бар балалардың тістерінде айқын.

Фиссуралардың тіс жегісіне ұшырауының болжамы минерализация дәрежесін көрсететін жарып шыққан тістің электрометриясы негізінде жасалуы мүмкін:

· ЭОМ≤8 мкА → қаупі төмен;

· ЭОМ=9-20 мкА → тіс жегісі дамуының 50% ықтималдығы;

· ЭОМ>20мкА → тіс жегісі дамуының 100% ықтималдығы.

Фиссуралардың эмалі бәсең және қиын жетіледі. Көбінесе жетілу қарқыны сілекейдің минерализациялық потенциалына және оның фиссуралар (шұңқырлар) эмалінің беткейімен контакт жасау мүмкіншіліктеріне байланысты.

Фиссураның тереңдігіне (Z) сұйықтықтың (сілекейдің, герметиктің) ену дәрежесі капиллярлы күштермен анықталады және фиссураның еніне (S), сұйықтықтың беткейлік тарылуына (γ), θ беткейінің сулану бұрышына, сұйықтықтың тұтқырлығына (η) және уақытына (t) байланысты:

Ашық фиссуралардың эмалі минералдарды жоғары емес тұтқырлығы бар сілекейден, ал жіңішке және терең фиссуралардың эмалі – тек дентин арқылы алады, бұл айтарлықтай төмен тиімді. Сілекейдің жоғары тұтқырлығы кезінде фиссуралар эмалінің минерализация мүмкіншіліктері төмендейді.

Шұңқырлар мен фиссураларда эмальға жақын микроағзалардың тағам қалдықтарының және қақтың басқа компоненттерінің қарапайым механикалық ұсталуы (ретенциясы) үшін қолайлы жағдайлар жасалады. Егер эмальдің тегіс беткейінде микробты қақты жасау үшін S.mutans ерекше адгезивті қабілеттіліктері қажет болса, онда фиссуралардағы кариесогенді қақ L.acidophilus, L.casei, A.viscosus, S.salivarius, S.sanguis, A.naeslundii, A.israeli адгезивті емес микроағзалардың тіпті моноинфекциясымен жасалуы мүмкін. Әрбір фиссурада өз экологиялық жүйесі қалыптасады, оған сыртқы «тазартушы» күштер (тістердің, тағамның, тіс щеткасының қажалуы және т.б.) кіріспейді.

Тістердің шұңқырлары мен фиссураларында тіс жегісін біріншілік алдын-алудың стратегиясы

Шұңқырлар мен фиссуралардың тіс жегісін алдын-алудың негізгі бағыттары жоғарыда көрсетілген оның патогенезі, клиникасы, диагностикасының ерекшеліктеріне сәйкес келеді (табл. 5.25).

Бұл әдістердің әртүрлі клиникалық және экономикалық тиімділгі бар, сәйкес кең қолданысты табады: олардың кейбіреулері тарихи аспектіде ғана маңызды, басқалары окклюзионды тіс жегісін алдын-алудың қазіргі заманғы бағдарламалараның негізі болып табылады.

Эмальдың минерализациясы. Судың оптимальды фторлануы бар аймақтарда окклюзионды тіс жегісінің екі жылға кідіруі байқалатыны белгілі: құрамы 1,0ppmF суы бар жерлерден сегіз жастағы балалардың құрамы 0,3ppmF төмен суы бар аймақтардан 6-жастағы балалардағыдай сонша фиссуралардың тіс жегісі бар. Дегенмен, фиссуралы тіс жегісіне қатысты суды фторлау тиімділігі оның редукциясының тек 20%-на сәйкес келеді.

Кейбір мәліметтер бойынша, фторлакпен, кальций глюконаты ерітіндісімен, «сілекей-эмаль» гельдерімен жүйелі аппликациялар тіс жарып шыққаннан кейін жақын жылдары фиссуралардың шамамен 8%-ын «жабуға» және окклюзионды тіс жегісінің өсуін 20%-ға төмендетуге мүмкіндік береді; осы препараттардың тиімділігі терең емес фиссуралары бар балалар тобында екі есе жоғары құрамында 1700-2800ppmF фторы бар тіс сықпалары күнделікті қолдану кезінде 2 жыл мерзімінде тіс жегісі өсуінің 11-20% редукциясын қамтамасыз етеді. Терең фторлау – герметиктерге экономикалық жағымды альтернатива ретінде талқыланатын тағы бір әдіс.

Таблица 5.25

Тістердің шұңқырлары мен фиссураларында тіс жегісін біріншілік алдын-алудың бағыттары және қауіп факторлары

Ең жақсы нәтижелерге фторидтерді бәсең жіберетін материалдарды - полимерлі мебраналарды, әйнекті пластиналарды, әйнекиономерлі цементті қолдану кезінде қол жетеді. ӘИЦ ауыз сұйықтығында [F] ұзақ жоғарлауын қамтамасыз ететіндіктен, жақында жарып шыққан молярлардың окклюзионды беткейлеріне пайданы уақытша көрші-молярлардың ӘИЦ-реставрациялары және молярлардың вестибулярлы беткейіне бекітілген ӘИЦ-пиллюлалар әкеледі. Фиссуралардың тіндерін тіс жегіден, олардың беткейіне тікелей апплицирленген. Әйнекиономерлі материалдар ең тиімді қорғайды. Фиссураларға ӘИЦ аппликациясын басында олардың герметизациясының варианты ретінде қарастырды, бірақ ӘИЦ клиникплық ерекшкліктерінің күшінде бұл ролде терминдерді нақтылады (1 жылдан кейін материал тістердің тек 10% ғана анықталады, бірақ бұл кезде тіс жегісі тістердің 98,9% дамымайды): бүгінде фиссуралардың уақытша ӘИЦ-герметизациясы немесе ӘИЦ-қорғанышы туралы айтады. ӘИЦ-қорғаныштың негізгі жетістігін материалмен бөлінетін фторидтер әсерімен фиссуралар эмалінің тез екіншілік жетілуімен байланыстырады.

Коагуляциялық препараттармен эмальдың импрегнациясы. Тіс жегісінің протеолитикалық тоериясына негізделе отырып, Хоув (1917) және Кнатсон (1942) фиссуралардың эмаліне күміс нитратын импрегнациялауды ұсынды (соның ішінде “тіс беткейін залалсыздандыру” үшін). Янгер (1949) эмаль беткейіне күміс нитратын апплицирледі және күмісті кальций хлоридімен тұндырды. Мырыш хлориді мен калий ферроцианидінің аппликациялары ұсынылды. Авторлар қышқылды әсерге химиялық өңделген зоналардың жоғары тұрақтылығы және окклюзионды беткейлер тіс жегісінің айтарлықтай редукциясы туралы хабарлады. Дегенмен келесі клиникалық бақылаулар коагуляционды әдістердің тиімділігін растамады.

Соңғы жылдары фиссураларды күмістендіру жиынтықты препараттарды қолдана отырып фторлаумен біріктірді: жылына 2 рет 3-5 күнделікті аппликациялар тіс жегісінің өсуін қысқартуға мүмкіндік береді. Процедураның жетістігін күміс иондарының микробқа қарсы әсерлерімен және эмальда кальций фторидінің түзілуімен түсіндіреді.

Эмальдің лазерлі өңделуі фиссуралардың тіс жегісін алдын-алу әдісі ретінде көрсетілген, әсіресе “капюшон астында” ұзақ болған тістер үшін жемісті: CO₂-лазерімен капюшонды кескеннен кейін және бір жыл мерзімінде тістің эмалін қосымша сәулелендіруден кейін фиссуралы тіс жегісін тек 4,5% жағдайда дамыды.

Жарып шыққан тістердің беткейін кариесогенді микрофлорамен колонизациясын алдын-алу. Тіс жұғындыларын химиялық бақылау. Соңғы жылдары бұл әдіс көп жақтаушыларын табуда. Жарып шыққан бірінші тұрақты молярдың 1% хлоргексидинді балауызбен жабылуы. Оның беткейінде биоценоздық сипатын анықтайды: 1 жыл мерзімінде S. mutans/ S. sangius оптимальды қатынасы ұсталынды. Жақсы нәтижелерді тамақтану, тістердің бақыланатын тазартылуы бойынша кеңестерді, фтор құрамды сықпалар мен жарып шыққан тістерге 1% хлоргексидин мен 1% тимол құрамды лакпен аппликациялар қолдануды біріктіре отырып алуға болады. Тістің жарып шығу мерзімінен оның оклюзионды жазықтыққа толық қатысуына дейін. 3 айда бір рет жиілікпен жүргізілетін бұл процедуралар балалардың барлық молярларын 2 жыл мерзімінде сау етіп сақтауға мүмкіндік береді (бақылау тобында тістердің 50% жегіленген болды). Тіс жұғындыларын химиялық бақылаудың негізгі әсерлі тістің беикейінде жетеді, өйткені антисептикалық препараттармен фиссуралар қойнауының өңделуі капиллярлы зоналармен қиындаған. Фиссураларға антисептикалық ерітінділер мен сықпалардың ену тереңдігі ББЗ (ПАВ) көмегімен кішкене көтерілуі мүмкін.

Тістердің окклюзионды беткейлерін механикалық тазарту. Тістерді тазартудың стандартты әдісі, Фонес әдісі тістің окклюзионды беткейлерін щетканың айналмалы қозғалыстарымен тазартуды қарастырады, бұл кезде қылдардың көлденең радиальды фиссураларға ену ықтималдығы үдемелі қозғалыстар кезіндегіге қарағанда жоғары. Жарып шыққан тістің ерекше орналасуы (сауыты окклюзионды жазықтыққа апикальды және жақтың тармағы қасында болады) арнайы келулерді талап етеді: щетканың орналасуын көлденеңге өзгерту, алаңның күшті шығыңқы жері бар щетканы нысаналы қолдану, электрлік ротационды щеткамен жұмыс жасау ұсынылады. Стандартты қалыңдықтағы қыл фиссураның өзегіне ғана ене алатындықтан (әсіресе, егер сөз жабық немесе терең және жіңішке фиссура туралы болса), көптеген зерттеушілер принципиальды маңызды эмаль өзегі аймағында ацидогенді қақтың жетілуін болдырмау деп санайды, өйткені жегіленген үрдіс жиі осы зонада басталады. Егер тіс жарып шығу кезінде таза болып қалса, онда фиссуралы тіс жегісінің даму қаупі ол үшін одан әрі өзекті емес.

Фиссураларды алдын-ала егеу. Бодекер 1929 ж. барлық фиссураларды келесі пломбалаусыз кең түрге қайта өзгертуді («ретенционды емес») ұсынды. Автор егеу нәтижесінде жалаңаштанған дентин екіншілік дентин қасиетін және оның тіс жегіге тұрақтылық деңгейін иемденеді деп жорамалдады. Бұл әдіс экономикалық тиімді емес болды, өйткені жоғары оперативті жұмысты талап етті және тіс жегісінің төмен редукциясын берді.

Алдын-алу одонтотомиясы (Хиатт, 1923) – сау тістің жегіленген емес фиссураларын олардың цинк-фосфатты цементтермен немесе амальгамамен келесі пломбалануы үшін сау тістің жегіленген емес фиссураларын егеуге негізделетін әдіс. Амальгаманың ретенциясы үшін дентинге енетін және төмпешікаралық кеңістіктің шамамен үштен бірін қамтитын қуыстар жасау қажет екені белгілі. Осы айқын, алдын-ала жасанды жасалған ақау окклюзионды (алдын-алынбаған) тіс жегісін егегеннен кейінгі қуыстарға қарағанда айтарлықтай кіші болғанмен, әдістеме психологиялық және экономикалық себептер бойынша мойындалмады.

“Алдын-алу үшін кеңейту” әдістемесі (Блэк) кейбір (барлық емес!) шұңқырлар мен фиссураларда тіс жегісі бар тісті егеудің ерекше техникасын жорамалдалы. Тіс жегісін егеу зонасын аралас сау фиссуралар мен шұңқырлар аймағында бір мезгілді кеңейту және барлық қуысты амальгамамен толтыру ұсынылды.

Бұл әдістеме көптеген тәжірибелік дәрігерлермен қабылданған және жарты ғасырдан көп уақыт жұмыс жасады. Дегенмен амальгама ретенциясы үшін тістердің сау тіндеріне келтіретін айтарлықтай зияны кемшілік болып қалды.

Эмальдың табиғи тереңделуін адгезивті емес пломбалық материалдармен толтыру. Металлды сауытпен жабылған тістерді бақылау негізінде (бұл тістер жегімен зақымдалмайтыны белгілі), табиғи фиссураларды пломбалық материалдармен толтыру әрекеттері қолданылады (Миллер, 1950). Бірінші ұсынымдар адгезивті емес материалдармен байланысты болды: цинкфосфатты, мыс, силикофасфатты цементтермен және акрилді пластмассалармен. Бұл материалдар фиссуралы кеңістіктің үстінде механикалық тосқауыл жасады және оған микрофлораның, тағам қалдықтарының келуін тоқтатты, кейбір мәліметтер бойынша, фиссураның тереңдігінде бұрын қалыптасқан қақтың тіршілік әрекетінің жағдайларын нашарлатты. Дегенмен фиссуралардың қорғанышы үшін цементті және пластмассалы пломбалық материалдарды қолдану сәтсіз болды: тығыз (тұтқыр) адгезивті емес материалдар фиссуралар көлемін толтырмады, тіс тіндерімен физикалық та, химиялық та байланыста болмады және тез түсіп қалды.

Фиссуралардың герметизациясы: материалдар, әдістер, тактика таңдауы, технологиялар, тиімділікті бақылау

Фиссуралардың ауыз сұйықтығынан тиімді оқшаулануы 1955 ж. Буонокаре жаңалығының фосфор қышқылымен өңделген эмальға полимерлі материалдардың микромеханикалық бекуінің техникасы арқасында мүмкін болды. Табиғи қышқылмен өңделген фиссуралардың мономерлі метакрилаты бар силикатты цемент ұнтағымен толтырылуының бірінші тәжірибесі фиссураларда материалдың 87% сақталуы кезінде тіс жегісінің жылдық өсуінің 87% редукциясын қамтамасыз етті. 1971 жылдан бастап базарға бірінші саудалық стоматологиялық силант(ағылшын сөзінен seal – толтыру, жабу, герметизациялау) – Nuva-Seal фотополимері шықты. 1978 жылы Симонсен мынадай анықтама келтірді: «Силант – окклюзионды шұңқырлар мен фиссураларға енгізілетін және тамақтану көздеріне кариесогенді бактериялардың жолын болдыртпайтын, эмальмен микромеханикалық байланысқан қорғаныш қабатын қалыптастыратын материал».

Силанттардың сипаттамасы

Қазіргі кезде фиссураларды толтыру үшін материалдарға – силанттарға көптеген талаптар тізімі келтірілді:

· фиссураға терең енуге қабілеттілігі, яғни жоғары аққыштығы;

Дата добавления: 2015-10-19 | Просмотры: 1087 | Нарушение авторских прав